สำหรับในบทความนี้เราจะมาพูดถึงข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับดาวเคราะห์ในระบบสุริยะว่าคืออะไรและใครเป็นผู้ริเริ่มในการที่จะศึกษาเกี่ยวกับข้อมูลของดาวเคราะห์ต่างๆในระบบสุริยะ
โดยบทความนี้จะเป็นประโยชน์ให้กับคนที่มีความสนใจเกี่ยวกับเรื่องของดวงดาวเป็นอย่างมาก
เพราะเราจะได้รู้ถึงข้อมูลตั้งแต่แรกเริ่มของแนวความคิดที่จะมีการศึกษาเกี่ยวกับระบบดาวเคราะห์ในระบบสุริยะว่าใครที่เป็นผู้ริเริ่มในการศึกษาข้อมูลต่างๆเหล่านี้นั่นเอง
สำหรับความหมายของ ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ (Solar System) นั่นก็คือวัตถุท้องฟ้าที่โคจรรอบดวงอาทิตย์และมีขนาดใหญ่พอ
ที่จะมีแรงโน้มถ่วงที่สามารถรักษารูปทรงให้เป็นทรงกลมหรือเกือบทรงกลม ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ ได้แก่
- ดาวเคราะห์ชั้นใน (Inner Planets) หรือดาวเคราะห์หิน ประกอบด้วยดาวพุธ (Mercury), ดาวศุกร์ (Venus), โลก (Earth), และดาวอังคาร (Mars)
- ดาวเคราะห์ชั้นนอก (Outer Planets) หรือดาวเคราะห์แก๊ส ประกอบด้วยดาวพฤหัส (Jupiter), ดาวเสาร์ (Saturn), ดาวยูเรนัส (Uranus), และดาวเนปจูน (Neptune)
นอกจากนี้ ยังมี ดาวเคราะห์แคระ เช่น พลูโต (Pluto), เอริส (Eris), เซเรส (Ceres), และอื่น ๆ ที่อยู่ในแถบไคเปอร์ (Kuiper Belt) และแถบแอสเตอรอยด์ (Asteroid Belt) ระหว่างดาวอังคารและดาวพฤหัส
การรู้จักและศึกษาเกี่ยวกับดาวเคราะห์
ผู้คนเริ่มรู้จักและสังเกตเห็นดาวเคราะห์มาตั้งแต่สมัยโบราณ ตั้งแต่ยุคเมโสโปเตเมีย อียิปต์โบราณ กรีกโบราณ และจีนโบราณ มีบันทึกเกี่ยวกับการสังเกตการเคลื่อนไหวของดาวเคราะห์บนท้องฟ้า ดาวเคราะห์ที่มองเห็นด้วยตาเปล่าจากโลกมีอยู่ 5 ดวง ได้แก่ ดาวพุธ ดาวศุกร์ ดาวอังคาร ดาวพฤหัส และดาวเสาร์
การศึกษาเกี่ยวกับดาวเคราะห์เริ่มเป็นระบบมากขึ้นในยุคกรีกโบราณ โดยมีนักดาราศาสตร์ชื่อดังอย่างเพลโต (Plato) และอริสโตเติล (Aristotle) ที่ศึกษาและตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับระบบสุริยะ แต่การศึกษาเกี่ยวกับดาวเคราะห์ได้รับการพัฒนามากขึ้นในยุคของนิโคลัส โคเปอร์นิคัส (Nicolaus Copernicus) ในคริสต์ศตวรรษที่ 16
เมื่อเขาเสนอทฤษฎีเฮลิโอเซนทริก (Heliocentric Theory) ซึ่งกล่าวว่าดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของระบบสุริยะ แทนที่ทฤษฎีจีโอเซนทริก (Geocentric Theory) ที่เชื่อว่าดาวเคราะห์และดวงอาทิตย์โคจรรอบโลก
ในยุคต่อมา นักดาราศาสตร์ชื่อดังเช่น กาลิเลโอ กาลิเลอี (Galileo Galilei) ได้ใช้กล้องโทรทรรศน์เพื่อสังเกตดาวเคราะห์และค้นพบหลักฐานที่สนับสนุนทฤษฎีเฮลิโอเซนทริก การค้นพบดาวเคราะห์ใหม่ๆ เช่น ดาวยูเรนัสโดยวิลเลียม เฮอร์เชล (William Herschel) ในปี 1781
และดาวเนปจูนโดยโจฮันน์ แกลเล (Johann Galle) ในปี 1846 ได้ขยายขอบเขตความรู้เกี่ยวกับระบบสุริยะอย่างต่อเนื่อง
การศึกษาเกี่ยวกับดาวเคราะห์ยังคงพัฒนาอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน ด้วยการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ เช่น ยานสำรวจอวกาศ กล้องโทรทรรศน์ที่มีกำลังขยายสูง และการสำรวจข้อมูลจากยานสำรวจที่ส่งไปยังดาวเคราะห์ต่าง ๆ
สนับสนุนเนื้อหาโดย หวยดีพลัส